Ο ενθουσιασμός είναι αυτός που κατακλύζει μαζί με τα αρωματικά και γευστικά χαρακτηριστικά του ποτηριού μας και το σύνολο των αισθήσεών στην κάθε μας γουλιά. Ο ουρανίσκος βρίσκεται εκείνη τη στιγμή υπό μια γευστική αναδόμηση. Έστω υπό μια γευστική πίεση. Ικανή να παρασύρει το παραμικρό συναίσθημα και να καταλήξει στο εκάστοτε συμπέρασμα. Είτε της αρεσκείας είτε της ποιότητας. Η κάθε γουλιά ωστόσο κοστίζει την ανάλογη υπομονή. Τις περισσότερες φορές, είμαστε βιαστικοί στο να βγάλουμε κάποιο γευστικό συμπέρασμα, να ορθώσουμε κάποια άποψη, από την πρώτη κιόλας γουλιά. Επειδή γνωρίζουμε την ετικέτα. Είτε μας έχουν προϊδεάσει γι’ αυτή, είτε γιατί έχουμε ακούσει κάποιο σχόλιο. Δίχως όμως να την έχουμε δοκιμάσει. Ούτε την τρέχουσα χρονιά αλλά και ποτέ.
Ο χρόνος στη γεύση είναι σωτήριος. Είναι λειτούργημα η υπομονή σε μια τυπική δοκιμή ή γευσιγνωσία. Η πρώτη γουλιά είναι το πρώτο σκαλί για το επόμενο οινικό μονοπάτι. Θα έλεγε κανείς πως είναι από τις πιο κρίσιμες. Αυτή που αφήνει την πρώτη εντύπωση. Αλλά το κρασί και μάλιστα οι γουλιές του, κάποιες φορές χρειάζονται και το χρόνο τους για να αναδείξουν την ομορφιά της προσωπικότητάς τους. Οι μιμήσεις και οι μορφασμοί ενθουσιασμού, είναι περιττοί μπροστά στη γνήσια γεύση. Δεν χρειάζεται “εκφραστικός ενθουσιασμός” από τη στιγμή που ο ουρανίσκος αντιλαμβάνεται τη δυνατότητα που κρύβει η κάθε γουλιά μιας ποικιλίας. Μιας ετικέτας. Ενός κρασιού! Η δυναμική της εντοπίζεται στα γευστικά της χαρακτηριστικά. Στην πλούσια ένταση που αφήνει το στίγμα της. Στη στοματική μας παλέτα. Με αποτέλεσμα όλο αυτό να οδηγεί από μόνο του στη μακρά επίγευση της επιτυχίας.
Τα βιαστικά συμπεράσματα όσον αφορούν την περιγραφή ενός κρασιού, δημιουργούν τις πρώτες κρίσης μαζί του. Τις περισσότερες φορές μπορεί να δημιουργήσουν μια άποψη η οποία δεν αντανακλά στη σωστή ταυτότητα του προϊόντος και δεν ανταποκρίνεται απαραίτητα μαζί του. Εννοώντας την ποιότητά του. Τη δομή του. Τη γευστική και αρωματική ισχύ του. Αρκετές φορές πάλι, κατά τη διαδικασία μιας γευστικής αναζήτησης, είναι πολύ πιθανόν, να είμαστε επηρεασμένοι από δέκα διαφορετικές απόψεις που το αφτί προσπαθεί να φιλτράρει. Μόνο που στην προκείμενο περίπτωση ο ουρανίσκος είναι αυτός που θα πει την τελευταία του κουβέντα. Που προφανώς θα καθορίσει και το τελικό αποτέλεσμα.
Η κάθε γουλιά στο κρασί χρειάζεται το χρόνο της. Τη συγκέντρωση μας αλλά και την αφοσίωση των αισθήσεών μας σε αυτή. Η στοματική μας κοιλότητα γίνεται η οινική αρένα. Ο ουρανίσκος μας από την άλλη είναι εκείνος που κρίνει την γευστική κατάσταση στο σύνολο. Τα αρώματα και οι γεύσεις τον χαρακτήρα του κρασιού και εμείς που θα πούμε την τελευταία οινική κουβέντα. Με βάση την ποιότητα αλλά και την αρέσκειά μας.
