Είναι εύκολο να το λέμε. Είναι απλό, μπορεί να αναλογιστεί ο καθένας από εμάς. Αλλά… αυτά τα απλά (όχι μόνο στην προκειμένη περίπτωση) είναι και τα δύσκολα. Το εύκολο είναι να δοκιμάσουμε. Είναι μονάχα μια κίνηση. Που ενώνει τα χείλια με τη σκέψη. Να κρατάμε ένα ποτήρι κρασί στο χέρι μας γύρω από κάθε περίπτωση. Γαστρονομική και μη. Να γυροφέρνουμε το ποτήρι μας και να ψάχνουμε για αρώματα και γεύσεις που θα μας αφήσουν “κάτι” που θα έχουμε να θυμόμαστε ευχάριστα. Κάτι που θα μας ηλεκτρίσει γευστικά. Που θα αφήσει τρανταχτά το στίγμα του, να μας ακολουθεί σε κάθε γευστική μας ανάμνηση. Κι όμως αυτό μπορεί να συμβεί. Είναι υπαρκτό το σενάριο αυτό. Για όλους μας έχει έρθει μια τέτοια στιγμή. Ή θα έρθει. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο! Όσο περισσότερο γυροφέρνουμε στα οινικά σοκάκια των ποικιλιών, τόσο οι πιθανότητες αυξάνονται σταδιακά υπέρ μας.
Το δύσκολο τώρα, σ’ αυτή την περίπτωση είναι άλλο. Πως αυτή η συνήθεια (των γεμάτων ποτηριών στα χέρια μας) να αποκτήσει το νόημα που της αναλογεί. Ναι! Μπορεί η οινική τάση του κρασιού να αυξάνεται κατακόρυφα ωστόσο η οινική αναζήτηση στα ποτήρια μας, γεννά ένα βαθύτερο νόημα. Αυτό της κουλτούρας. Η κουλτούρα είναι τρόπος ζωής και σκέψης. Όχι συντηρητισμός. Σε καμία περίπτωση. Είναι ο ίδιος ο τρόπος αντιμετώπισης απέναντι σ’ ένα ποτήρι κρασί. Στο ίδιο το κρασί για την ακρίβεια. Είναι το γαστρονομικό πάντρεμά του. Οι επιλογές μας απέναντι σ’ αυτό. Οι συνήθειές μας. Και τα ερωτήματα που ακολουθούν. Γιατί το επιλέγουμε τελικά; Τι μας αρέσει περισσότερο απ’ αυτό και γιατί το προτιμάμε έναντι κάποιων άλλων αλκοολούχων ποτών; Το επιλέγουμε γιατί το κάνουν και οι άλλοι; Γιατί είναι της μόδας ή γιατί θέλουμε να είμαστε στο επίκεντρο μιας τάσης που θεωρούμε κοινωνικά ελκυστική; Γιατί χαρίζει κοινωνικά παράσημα και βαφτίζει με κύρος τους εκάστοτε ακόλουθους; Ή γιατί επιδιώκουμε να γινόμαστε αρεστοί μ’ ένα προϊόν που καλπάζει, νιώθοντας πως έχουμε την ανάγκη του;
Η μόνη ανάγκη που έχουμε είναι αυτή της αναζήτησής του. Η κουλτούρα δεν είναι μόδα. Ίσα – ίσα εναντιώνεται απέναντι της σθεναρά. Η ίδια η μόδα, γιατί η κουλτούρα δεν έχει την ανάγκη της επιβεβαίωσης. Πίνουμε κρασί γιατί μας αρέσει. Γιατί το προτιμάμε και γιατί βρίσκουμε -κάτι- ιδιαίτερο σ’ αυτό . Γιατί είναι άριστο συνοδευτικό και γνώση παράλληλα. Γιατί έχει μια γκάμα πλούσια που μπορεί να καλύψει κάθε λογής ουρανίσκο. Κάθε προτίμηση. Και γιατί επιδιώκουμε να μαθαίνουμε όλο και περισσότερα γι’ αυτό. Η κουλτούρα πρώτα είναι μια αναζήτηση. Ύστερα παγίωση και στη συνέχεια συντήρηση. Να μάθουμε να συντηρούμε τις προτιμήσεις μας στις καθημερινές μας συνήθειες με νόημα. Να γίνουν απαραίτητες.
Σκοπός λοιπόν είναι να κάνουμε την κάθε γουλιά μας κουλτούρα και όχι η κάθε γουλιά μας, να είναι προϊόν – ακόλουθος μιας μόδας που αρέσει. Που αρέσκεται στην επιφάνεια και όχι στην ουσία. Εμείς πίνουμε κρασί γιατί μας αρέσει η οινική του αναζήτηση. Ο οινικός του κόσμος και οι εκπλήξεις του. Γιατί είναι κομμάτι της γνώσης μας και της καθημερινότητάς μας.
Γιατί μας αρέσει να γυροφέρνουμε στα οινικά του σοκάκια και να συναντάμε κάθε τόσο τις ποικιλίες που μας αρέσουν. Που συστηνόμαστε μ’ αυτές που δεν γνωρίζουμε και μ’ αυτές που κρατάμε τις σημειώσεις μας στα οινικά μας μπλοκάκια!
